Schetsen uit het Hoofdkussenboek


Als  het leven van een mens eeuwig was en niet zou verdwijnen als dauw, niet uiteen zou vallen als mist over een berg, dan zou het niet vol zijn van verborgen betovering. Het is juist die onstandvastigheid die opmerkelijk is.

Michitsuna no haha: 'Het dagboek van wazige leven'

Japan, 10de eeuw


Het Hoofdkussenboek van Sei Shõnagon is een verzameling gedachten, anekdotes, verhalen en lijsten; ogenschijnlijk zonder samenhang. Elegant en verfijnd, maar soms ook snobistisch en wreed; het dagboek biedt ons de mogelijkheid binnen te treden in een verstilde en intieme wereld waar schoonheid en poëzie het leven regeerden, waarin de zintuigen gespitst waren en men zich in hoge mate bewust was van visuele details, geluid en geur.


De voorstelling wordt gespeeld door:


Frouke Flieringa: de oude Sei Shōnagon

Tatiana Kouzovkina: de jonge Sei Shōnagon


Peppina Mac Ruairi: muziekmeester

Schetsen uit het Hoofdkussenboek



een muzikale voorstelling, gebaseerd op het beroemde dagboek

van Sei Shōnagon


Een poëtisch spiegelbeeld van de wereld door de ogen

van een Japanse hofdame uit de tiende eeuw.

Een dialoog van de oude Sei Shōnagon met haar jonge alter ego in 4 episodes:

Lente, Zomer, Herfst en Winter


De voorstelling kan desgewenst in het Engels gespeeld worden


Sei Shōnagon (ca. 966 – 1017) is een van de grootste schijvers van proza in de lange geschiedenis van Japanse literatuur. Ze was een hofdame in dienst van de jonge Keizerin Teishi. Een intelligente en goed geïnformeerde vrouw. Ongeduldig, scherp, enthousiast en gevoelig voor de schoonheid van de wereld. Maar ook intolerant en genadeloos over mensen die zij als haar ondergeschikten zag.



Fotografie: Allard van Nes