Als het leven van een mens eeuwig was en niet zou verdwijnen als dauw, niet uiteen zou vallen als mist over een berg, dan zou het niet vol zijn van verborgen betovering. Het is juist die onstandvastigheid die opmerkelijk is.
Michitsuna no haha: 'Het dagboek van wazige leven'
Japan, 10de eeuw
Het Hoofdkussenboek van Sei Shõnagon is een verzameling gedachten, anekdotes, verhalen en lijsten; ogenschijnlijk zonder samenhang. Elegant en verfijnd, maar soms ook snobistisch en wreed; het dagboek biedt ons de mogelijkheid binnen te treden in een verstilde en intieme wereld waar schoonheid en poëzie het leven regeerden, waarin de zintuigen gespitst waren en men zich in hoge mate bewust was van visuele details, geluid en geur.
De voorstelling wordt gespeeld door:
Frouke Flieringa: de oude Sei Shōnagon
Tatiana Kouzovkina: de jonge Sei Shōnagon
Peppina Mac Ruairi: muziekmeester
een muzikale voorstelling, gebaseerd op het beroemde dagboek
van Sei Shōnagon
Een poëtisch spiegelbeeld van de wereld door de ogen
van een Japanse hofdame uit de tiende eeuw.
Een dialoog van de oude Sei Shōnagon met haar jonge alter ego in 4 episodes:
Lente, Zomer, Herfst en Winter
De voorstelling kan desgewenst in het Engels gespeeld worden
Sei Shōnagon (ca. 966 – 1017) is een van de grootste schijvers van proza in de lange geschiedenis van Japanse literatuur. Ze was een hofdame in dienst van de jonge Keizerin Teishi. Een intelligente en goed geïnformeerde vrouw. Ongeduldig, scherp, enthousiast en gevoelig voor de schoonheid van de wereld. Maar ook intolerant en genadeloos over mensen die zij als haar ondergeschikten zag.
Fotografie: Allard van Nes